Hann heitir Andreas og er kærastinn hennar Miriam sem er með mér í hópi. Hann er samt samkynhneigður eða óskar sér að minnsta kosti að hann væri það. Ég berst við að falla ekki í gryfju gjaldþrotagreiðslna, gulrótarbuxna og támjórra totuskóa. Spila fótboltaspil, drekka bjór og reykja prince lights, vita allt um fótbolta og finnast gott umræðuefni, í hópi sem ég þekki lítið, stelpan sem ég fór á um síðustu helgi.

Kannski er það ástæðan fyrir því að ég á enga vini að minnsta kosti ekki danska vini.

Það er auðvelt að gleyma sér. Hver kannast ekki við það að kaupa sér tískuflík í útlöndum sem er æði þar og hentar stemmningunni en þegar heim er komið áttar maður sig á að mann hefur gripið æði í útlandinu. Gleymt sér meðal kúl fólksins sem er þegar uppi er staðið fávitar.
Ég keypti mér einu sinni geðveikt ljótar mokkasínur á Mæjorka og hélt í alvörunni að ég myndi nota þær á barnum í Rvk. Julio á ekki heima á Kaffibarnum. Sumir ganga enn lengra og fá sér tattú í flippinu (hér á enginn samt að móðgast), kannski á reilinu, flestir sjá eftir því held ég. Sem betur fer var ég of mikil kveif til að gera slíkt, fékk mér bara gervitattú í Amsterdam. Sem betur fer já, annars væri ég í dag með gaddavír um hægri upphandlegg og dreka á vinstra brjósti. En allt er þetta hluti af því ”að Finna sig”. ”Að Finna sig” tímabilið er yfirleitt tíminn eftir að menntaskóla lýkur eða um það bil. Hjá sumum er það fyrr en hjá öðrum seinna, sumir ráfa reyndar týndir mun lengur. Þessum tíma má þó ekki rugla saman við tískusveiflur; mussan, vaxjakkinn, Jees-buxurnar, Shelley’s- og Dr. Martins-skór eða hvað það var. Það trend var þó allavega trend í Rvk. og ekkert til að skammast sín fyrir að hafa tekið þátt í.

Maður þarf að passa sig í útlöndum og geng ég því bara í bláum Levi’s og svörtum síðermabol eða hvítum stutterma. Ég meina, hvað mynduð þið gera ef ég mætti til Rvk í páskafríið með gjaldþrotagreiðslu í gulrótarbuxum, támjóum í V-hálsmálspeysu ber að ofan innan undir með Louis Vuitton men’s bag um öxlina? Líklega ekkert, þið mynduð ekki þekkja mig. Í fyrra mátaði ég meira að segja gulrótarbuxur, fannst ég klikk-töff. Alveg eins og strákarnir í Franz Ferdinand. Já, mér fannst það góð hugmynd að vera eins og strákarnir í FF. Þetta er erfitt. Ég gæti svo auðveldlega geta orðið slíkur að mig hryllir við tilhugsuninni. Missa eigin smekk, missa stíl, missa kúlið og að lokum missa saur.


Ég féll um daginn. Fékk mér hermanna-der að dönskum sið. Fannst ég bara nokkuð kúl enda derhúfur ávallt klætt mig sértsaklega vel. Nú er ég farinn að efast. Húfan er fín en ég er aðeins of seinn til að geta verið kúl. Hún er bara kúl á þeim sem eru búnir að ganga með slíka í nokkur ár. Annars reyni ég að halda sönsum með því að hanga inni hjá mér og hitta fáa og þá bara nauðsynlega.

Það er fátt asnalegra en fólk sem sem kemur til baka og þykist vera orðið eitthvað. Það er betra að koma til baka og vera eitthvað. Með stuðningi góðra vina hér og heima vona ég að ég nái því frekar.

Síðast var ég á leiðinni á DM. Æðislegir tónleikar og alveg risastórir. Kannski ekki eins mikil nánd og í París forðum daga en engu að síður skemmtilegt. Vonbrigðin voru þau að starfsmenn Parken voru með of mikla loftræstingu í gangi svo að hann Dave okkar fór ekki úr að ofan þó að sumir hafi kallað "take your jacket off, Dave!" milli allra lagana.

Síðastliðinn föstudag fór ég svo að sjá Chicks on Speed í Loppen. Það var alvöru. Áttaði mig ekki á, í upphafi, hvers vegna það var aldrei neinn á barnum. Engin röð og maður fékk afgreiðslu um leið. Það var heldur ekki svo mikill kannabismökkur inni í salnum svo ég hugsa að sumir hafi verið að fá sér smá "smarties" og kannski vatnsglas. Sviðsframkoma þeirra stúlkna var óvenjuleg og ofsalega skemmtileg. Þær leyfðu aðdáendum sínum að vera uppi á sviðinu að djöflast með þeim, ca 30 manns á þessu littla sviði. "Kaltes Klares Wasser" og "Euro trash girl" stóðu upp úr ásamt "for all the boys in the world" sem allir kannast nú við.

Öll vorum við sátt að tónleikum loknum. Mjög þéttur hópur.

Á laugardaginn var partý á Nordlandsgade, það var til klukkan 7. Sumir fóru í splitt en aðrir afklæddust. Við Eva gengum heim í sólskini, sem læðir inn hjá manni samviskubiti.

Heimsókn "stúlku sem ég kann afar vel við" var kærkomin og héldum við upp á það með því að skála í Irish svona við og við.

Á morgun er ég að fara í kokteil með strákunum í Börsen-klúbbnum; Jóni, Hannesi, Lýði, Ágústi og Bjarna og þeim.

Ætla því núna að fara að pressa buxur og pússa skó.