Fyrsti dagurinn byrjaði ágætlega. Það er eitthvað við þessa götu samt. Á stigaganginum er hægt að rífa miða af blaði með símanúmeri á, ekki ásvipað og þegar barnapía hefur hengt upp auglýsingu á Videospólunni, nema þetta var númer sem átti að hringja í ef dópistar væru að bögga mann eða að sitja á tröppunum manns. Eða eins og það var orðað í auglýsingunni “For vi har masse junkereproblem i vores gade...”

Mér voru tvisvar boðinn eiturlyf í gær, í götunni minni. Þegar ég var að reyna að sofna í gærkvöldi þá heyrði ég fyrir utan gluggann minn menn vera að rífast á ensku; “500 is too much man!”

Ég er að æfa körfubolta með strák sem bjó á Vesterbro í nokkur ár og kunni því vel. Ég spurði hann hvort hann þekkti Abel Catrines Gade, Jaaá, sagði hann glottandi og spurði í kjölfarið: “ekki ertu fluttur þangað?” “Jú reyndar, er það slæm gata eða....?

Líklega er þessi gata með þeim verri hvað varðar eiturlyf og fíkla í Kbh.

En hvað veit maður, það er ekki eins og ég búi í South Bronx. Mér finnst samt svolítið kúl að segja frá þessu því þetta er ekkert svo slæmt hverfi, bara nokkrir að fá sér, tja, krakk á tyllidögum. En með þetta allt saman í huga gerir mann engu að síður pínu nojaðan þó svo það sé jafn líklegt að ég verði limlestur hér og á Bræðraborgarstígnum.

Hvort hleypur maður þegar maður verður hræddur eða verður maður hræddur við það að hlaupa?

Hræðist maður; ljótt fólk, illa lyktandi fólk, fatlað fólk, ókunnugt fólk??
Maður sér mann. Annar er “ógæfumaður” og hinn verður hræddur. Sá ógæfulegi vill kannski spjalla en hinn hörfar og verður hræddur. Ógæfumaðurinn hefur brotið normið. Hann er samt óútreiknanlegur og það er ástæðan fyrir því að hinn hræðist hann. Sama ástæða og hann forðast geitunga. Ef kettlingar væru alltaf að reyna að stökkva á andlitið á manni, myndi maður líklega forðast þá.

Við nennum ekki að standa í böggi, alveg sama hvað það er.

Það er naumast spekin í manni. Var nefninlega að koma úr IKEA sem er einmitt mikill innblástur skrifa. Djöfull hata ég IKEA.